მერვე კლასიდან ვიცოდი რომ მე და შენ არ ავცდებოდით ერთმანეთს... ოღონდ მართლა... ვიცოდი, რომ აუცილებლად ერთად ვიქნებოდით მთელი ცხოვრება, განუყრელად, რაიმე სასწაული თუ არ მოხდებოდა. ცნობილი ფსიქოლოგიური ფენომენია – გოგო ყოველთვის აიდეალებს მამას და ქვეცნობიერად მის “კლონებს” ეძებს საკუთარ პოტენციურ ცხოვრებისეულ პარტნიორად (ისევე, როგორც ბიჭები დედის კლონებს ეძებენ). რა გასაკვირია, რომ მე შენ აგირჩიე...
მაგრამ ერთია არჩევა და მეორეა წარმატება. უნივერსიტეტში როდესაც ჩავაბარე, ყველაფერი არც თუ ისე ბრწყინვალედ დაიწყო. მახსოვს, თავიდან იმდენი სირთულე შემხვდა, იმდენი პრობლემა და ისე გამიჭირდა შენთან დაახლობა, მარტო მე კი არა, ყველას უკვირდა... ერთი პერიოდი ეჭვიც კი შემეპარა საკუთარ მიზანმიმართულებასა და გრძნობაში – იქნებ და შევცდი? მაგრამ, თქმულა რომ ძვირფასი ურთიერთობის შესანარჩუნებლად ბრძოლაა საჭირო და მეც გადავწყვიტე რა, რომ ცოტა მეტი ძალისხმევა ჩამედო, ვცადე ახლიდან. ოღონდაც ამჯერად უკვე ყველა distraction factor-ი მოვიშორე და ისე.
მერე, რაღაც ეტაპზე, თითქოს მეტოქე გამოგიჩნდა, მაგრამ... როგორი სასაცილოც არ უნდა იყოს, ამ მეტოქემ საბოლოოდ კიდევ უფრო დაგვაახლოვა ერთმანეთს... მე და შენ ჯერ ვერ ვიქნებოდით ერთად, ვიცოდით ორივემ, ამიტომ ამ მეტოქესთან საერთო ზუსტად შენმა არსებობამ მაპოვნინა თავიდან. თუმცა, შენი არსებობა იყო ისიც, რამაც ერთმანეთი დაგვაკარგვინა საბოლოოდ...
და აი, მე ვიფიქრე, რომ მე და შენ უკვე ერთად ვიქნებოდით. ფაქტირუად, ვიყავით კიდეც, მცირე ფორმალობას თუ არ ჩავთვლიდით. დიდი ამბავი – გამოცდა... ყველა ურთიერთობაში არსებობს გამოცდა, თანაც არაერთი და რა მოხდა ერთი ჯერ ჯერობით თუ ჩაუბარებელი იყო... მაგრამ... მერე გარემო შეიცვალა... როდესაც ეს გამოცდა ჩავაბარე და თითქოს ოფიციალურად “შევუღლდით”, ძალიან გამიცრუე იმედი... ალბათ იმიტომ, რომ ზედმეტად ბევრს ველოდი შენგან.
ძალიან გამიჭირდა ამასთან შეგუება. ვერც შევეგუე – ავურიე. გადავვარდი ტოტალურ უარყოფაში. კვლავ გამოგიჩინე მეტოქე და თავქვე გადავეშვი ურთიერთობის მორევში... პრინციპში, თავიდანვე ვხვდებოდი რომ სიგიჟეს ჩავდიოდი, მაგრამ მაინც ვაკეთებდი ამას... ჯიუტად... და ალბათ სწორედ ამ შეცდომამ საბოლოოდ დამანახა ის, რომ მე შენს გარეშე უბრალოდ არ შემიძლია...
ამიტომ გადავდგი დიდი ნაბიჯი და მოვწყდი ჩემ რეალობას. ძველ რეალობას ვგულისხმობ. მოვიკრიბე გამბედაობა და გავიქეცი იქ, სადაც ყველაფერი უცხო და ახალი იყო და სადაც მხოლოდ მე და შენ ვიქნებოდით. ჩვენ ურთიერთობას კიდევ ერთი შანსი მივეცი...
ამიტომ, ძალიან გთხოვ, ახლა, ამ ეტაპზე ნუ დამეკარგები... ვიცი, რომ კრიზისია, რომ ძნელია, რომ საჩალიჩოა... მაგრამ ხომ გახსოვს, მე და შენ უკვე თითქმის 8 წელია ერთად ვართ და ნუ გადამაყრევინებ წყალში ამდენი ხნის ნაწვალებს...
მერე რა, რომ ამბობენ შენ ცივ ღამეს საწოლში ვერ გამათბობ,
აშკარად ამდენი ხნის განმავლობაში ყველაზე “მუდმივი” ურთიერთობა მხოლოდ შენთან მქონდა...
ძალიან მინდა ისევ ურთიერთობის თეორიიდან პრაქტიკაში გადავინაცვლოთ...
ჩემო ძვირფასო
oficialuri ,,sheuglebis" mere titqmis yoveltvis rato icyeba uaryofa da migceulis mere ukmayofileba?
ReplyDeletemagram gulcrfeloba da siyvaruli xo zlieri arsebebi arian da imedia isev gadaxvalt praqtikashi da vin icis,iqneb civ gameshic gagatbos :)))))))))
ჰაჰაა, ბოლო სიტყვამდე მე კვლავ ვერ მივხვდი რას გულისხმობდი :)) რა თქმა უნდა ადამიანი მეგონა :))
ReplyDeleteვერ წარმოიდგენთ, როგორ მიხარია, როდესაც ვერ ხვდებით ხოლმე, ვისზე ან რაზე ვწერ...
ReplyDeleteრაღაც ჩემი პირადი დეტექტივია
:)