It won't do

To dream of Caramel,

To think of Cinnamon

And long for you...

Tuesday, 11 August 2009

To my Soulmate

წერილი შენ, ადამიანს, რომელიც ამდენს ნიშნავს ჩემთვის.

როდესაც გაგიცანი, პატარა ვიყავი ძალიან, მახსოვს. ინგლისში ვიყავი ჩასული, სულ რაღაც 13-ის. მართალია, პირველი შეხედვით კი გავდი უცნაურ ადამიანს და მეტსაც ვიტყოდი, ცოტა შერეკილსაც (ჩემი მაშინდელი სტანდარტებით ხომ განსაკუთრებით), მაგრამ მაინც ძალიან მომეწონე. ყველაზე მეტად იმან მომხიბლა, რომ შეგეძლო ადამიანი გყვარებოდა უანგაროდ, ყოველგვარი საპასუხო გრძნობის გარეშე… მერე რა, რომ ცოტა creepy იყავი. რომანტიკოსი ვიყავი მაშინ :)

მერე კარგა ხანი არ გვიკონტაქტია… არ ვიცი, რა იყო ამის მიზეზი, მაგრამ ალბათ უფრო ის, რომ მე სხვანაირი ტიპაჟები მომწონდა მაშინ და სხვანაირ შემოქმედებთან მერჩივნა ურთიერთობა. თუმცა, ასე სადღაც ორ წელიწადში კვლავ გადაეკვეთა ჩვენი გზები ერთმანეთს. მეც შეცვლილი ვიყავი და შენც, უკვე აღარ იყავი რომანტიკოსი და მეც ცხოვრებაში ცოტა არ იყოს და ბნელი პერიოდი მქონდა… ეტყობა ეგ იყო მიზეზი იმისა, რომ ასე კარგად გავუგეთ ერთმანეთს – ორივეს გვეგონა, რომ გვჭირდა პარანოია (ან ალბათ გვჭირდა კიდეც), გარშემომყოფნი გვძულდა და კარმის პოლიციას ვთხოვდით ყველას დაპატიმრებას, დანაგარეთგამოყრილები დავდიოდით და მიუხედავად იმისა, რომ გავცემდით ყველაფერს, ეს მაინც არ იყო საკმარისი არც ჩვენთვის და არც ვინმე სხვისათვის… და ბოლოს და ბოლოს მეც და შენც იმდენად დაგვღალა ცხოვრებისეულმა სიურპრიზებმა, რომ კარბონის მონოქსიდის ერთი კარგი ულუფა ძალიანაც გემრიელად გვეჩვენებოდა ერთი პერიოდი...

და რატომღაც ისევ გადავეკარგეთ ერთმანეთს... არ ვიცი, ალბათ მე იმიტომ დაგკარგე, რომ ცხვრებაში “თეთრი ზოლი” დამეწყო და შენ და შენი მსოფლმხედველობა უბრალოდ did not fit the picture anymore... მაგრამ ამ ბოლო წელიწადს, რატომღაც ისევ ხშირად მახსენდებოდი და საბოლოოდ, ფაზლის ნაწილები თავისით აეწყო – მე მიხვდი, რომ მაშინაც კი, როდესაც კედლებზე ცოცვით ვარ დაკავებული, შენ ჩემს თავის ქალაში იჯდები. ჩვენ ყოველთვის ერთად გადავდგამთ 15 ნაბიჯს ისე, რომ ისევ იქ აღმოვჩნდებით, საიდანაც დავიწყეთ. ორივე დავიწამლებით შხამიანი კბენით, მოვაწყობთ მთვრალ დებოშს ქორწილში და საბოლოოდ, გავქრებით ქუჩის სულის ძიებაში…

თუმცა, მე შეიძლება ვცდებოდე...

მაგრამ, მაინც, მინდა გითხრა რომ საბოლოოდ მზად ვარ პირადად დაგელაპარაკო, ან თუნდაც მოგისმინო, რისი საშუალებაც ამდენიხნიანი ნაცნობობის განმავლობაში სამწუხაროდ არ მქონია...

სულმოუთქმელად ველი პრაღაში 23 აგვისტოს შენს ნახვას, ჩემო ძვირფასო

ტომ იორკო...

Posted by at
Labels:

8 comments:

  1. nastasia11 August 2009 at 17:21

    :)))))))))))

    ReplyDelete
  2. CinnamonGirl11 August 2009 at 18:04

    ასე იყო ამბავი სიყვარულისა :)))
    გამოყენებული მასალა:
    1. Creep
    2. Paranoid Android
    3. Karma Police
    4. Knives Out
    5. No Surprises
    6. Jigsaw Falling Into Place
    7. Climbing Up the Walls
    8. 15 Steps
    9. Bangers + Mash
    10. A Punchup at a Wedding
    11. Street Spirit (Fade Out)
    12. I Might Be Wrong.

    ReplyDelete
  3. nastasia11 August 2009 at 18:37

    uff,mec momindaa egeti siyvaruli ki arada,koncerti :)

    ReplyDelete
  4. CinnamonGirl11 August 2009 at 18:56

    მემგონი სულ 3 ევროპის ქალაქში იქნება და ერთ ერთი ვენაა :)
    ხოდა რავიცი, თუ შენც გიყვარს, გადაამოწმე :)

    ReplyDelete
  5. nastasia11 August 2009 at 22:48

    io,wena kai ideaa,gamovibertyo yurebi :)

    ReplyDelete
  6. Natalia12 August 2009 at 11:18

    street spirit მიყვარს ძალზედ :love:


    თქვენ ხო, და ჩვენ რა ვქნათ, აგვისტოს ცივ თბილისში მყოფებმა? :user:

    ReplyDelete
  7. Sophie שרה Golden13 August 2009 at 09:58

    მოკითხვა თომ იორკს ჩემგან და კოცნაც... რამდენიმე წლის წინ მის მსგავს ბიჭს ვხვდებოდი და დღემდე ტკბილ-მწარედ მახსენდება...

    ReplyDelete
  8. Tiko15 August 2009 at 16:01

    ვააააჰ.... როგორი გასაგები პოსტი იყო :) ნუ,ჩემთვის გასაგები :)

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)