შენნაირი კაცები ყოველთვის მომწონდა...
აი მართლა კაცები, ბიჭები კი არა... კაცები...
პირველად როდესაც გაგიცანი, არ ვიყავი თავისუფალი, ურთიერთობაში ვიყავი, მაგრამ პირველივე ნახვიდან თვალი ვერ მოგწყვიტე... სიტუაციას ის აადვილებდა, რომ ჩემმა იმდროინდელმა პარტნიორმაც გაიზიარა ჩემი სიმპატია შენს მიმართ და კარგა ხანი ჩემს შენდამი მიზიდულობას ეფექტურად “ვაკამუფლირებდი” უბრალო პატივისცემითა და აღფრთოვანებით...
ყვლაზე მეტად შენმა გარეგნობამ მომხიბლა თავიდან – მიყვარს ჭაღარა... მაჯადოებს... ისიც მომწონდა, რომ ფიზიკური დეფექტი გაგაჩნდა, ჭაღარასთან ერთად განსაკუთრებით ამძაფრებდა “ჭირვარამგამოვლილის” ეფექტს შენში – შინაგანად და გარეგნულადაც დასახიჩრებული, უფრო მიზიდავდი. მიუხედავად იმისა, რომ ვიცოდი, რომ ნარკოტიკებს ეტანებოდი, ავტომატურად არ შემეზიზღე (რაც მახასიათებს ხოლმე) და საკმაოდ “ბლაგვი”, მაგრამ მაინც გამართლება მოგიფიქრე – ჯერ ერთი ტკივილგამაყუჩებელი გჭირდებოდა და მეორეც ერთი, შენისთანა ადამიანი ყოველთვის on the edge უნდა იყოს... სხვანაირად ხომ ვერ იაზროვნებდი “ჩარჩოებს გარეთ” და ვერ ამოხსნიდი შენს წინაშე დასახულ ამოცანებს...
და ეს მხოლოდ თავიდან... როდესაც შენი პროფესიული წარმატებაც დავინახე, საერთოდ “გადამეკეტა”... არ ვიცი, მჭირს რაღაცა თვითრელიზებული მამაკაცების მიმართ. ალბათ რაღაც პრესიტორიული გენია, რომელიც მკარნახობს, რომ თუ “ნადირობაში” განსწავლულია ჩემი რჩეული, მეც და ჩვენს შთამომავალსაც მშიერს არასოდეს გვამყოფებს. მაგრამ სულაც რომ დავანებოთ მაგას თავი, უბრალოდ თვალი და ყური ტკბებოდა შენი ვირტუოზობის აღქმით...
შენი მუსიკალური გემოვნება ხომ საერთოდ ცალკე საკითხია. ყველაზე მეტად მეც და შენც ალბათ ჯაზი გვიყვარს, მაგრამ შიგადაშიგ ორივენი როკით ვაზავებთ... და რაც საინტერესოა, ხანდახან დროის სატარებლად და ეფექტის შესაქმნელად ჰიპ-ჰოპსაც არ ვთაკილობთ (რა დამავიწყებს შენს თავბუდამხვევ ცეკვას ზოლიან სათვალეებში და “მამა კუკუს” დროინდელი მაგნიტაფონით მხარზე. კარგა ხანი ვერ მასულიერებდნენ). იმაზე ხომ აღარაფერს ვამბობ, რომ როდესაც პირველად მოვისმინე შენი ფორტეპიანოზე და გიტარაზე შესრულება, მოზღვავებული ემოციისაგან კინაღამ ვიტირე. ვირტუოზი იყავი აქაც...
და ბოლოს, მაგრამ, როგორც ინგლისელები იტყვინ, definately not least, შენი იუმორის გრძნობა... ვაღიარებ, რომ თავიდან ცოტა გამიჭირდა შენი ყველა შეფარული თუ აშკრარა ხუმრობის, ცინიკური შენიშვნის, ირონიული ფრაზისა თუ სარკასტული კომენტარის აღქმა და სრულფასოვნად გაგება (შეიძლება ახლაც არ მესმის), მაგრამ როდესაც “ჩავაღწიე”, უკვე ვეღარასოდეს “ამოვაღწიე”... შენსავით მართლა ვერავინ მაცინებს...
რა მოხდა მერე, რომ ჩვენს შორის ძალიან დიდი ასაკობრივი სხვაობაა...
რა მოხდა მერე, რომ ჩემი და შენი მშობლიური ენა განსხვავდება ერთმანეთისაგან...
რა მოხდა მერე, რომ გარეგნობა ერთი ადამიანისგან გაქვს ნასესხები, ხოლო პიროვნება კი მეორისგან და რეალურად, არც არსებობ?!
ჩემთვის შენ მაინც ერთადერთი სრულყოფილი მამაკაცი ხარ...
განუმეორებელო,
გოგო, თავიდან ცოტა არ იყოს და დავიბენი :)))))
ReplyDeleteთავიდან კი არა, ბოლო 2 სიტყვამდე დაბნეული ვიყავი :))
ReplyDeleteძალიან მიყვარს ჰაუსი, მაგრამ არა როგორც მამაკაცი :P
შენთვის ხო მამაკაცის იდეალია, ჩემთვის - ექიმის :)
hah :D edwardi ar gaabrazo axla :P
ReplyDelete